Suche, jasne, szpiczaste, w kształcie łzy bobki z wgłębieniem mogą być objawem odwodnienia (przyswajania wody z jelit), problemów z wątrobą. Bobki kształtne z wgłębieniem (przypominające ziarnka kawy) mogą świadczyć o problemach z uk trawiennym i potrzeby podania probiotyku, ale też np. o problemach z wątrobą, nerkami.
zapytał(a) o 11:14 Świnka morska - czy to jest grzybica ? (zdjęcia) Odpowiedzi odpowiedział(a) o 11:16 Nie wiem , ale wygląda to na jakąś chorobę skóry .Najlepiej idź z nią do weterynarza . Moja miała takie coś czarne i okazało się,że to grzyb i teraz smaruje ją maścią . zobacz czy to tak wygląda, [LINK]ale najlepiej idź z nia do weta ;* grzybica, świerzb, alergiado weterynarza. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub W pierwszym przypadku, jak opisano w artykule Leczenie grzybicy skóry u psów i kotów W pierwszym przypadku stosuje się preparaty w kremie zawierające mikonazol lub ketokonazol oraz szampony na bazie mikonazolu i 2% chlorheksydyny. Aby uniknąć zakażenia, leki te należy stosować w rękawiczkach ochronnych.Porada zoologiczna Grzybica jest chorobą wywołaną grzybem chorobotwórczym dermatofity Trichophyton mentagrophytes v. mentagrophytes i jemu pokrewne, rzadziej Microsporum canis. U ludzi grzybicę powoduje ten sam rodzaj dermatofitów, więc jak najbardziej możliwe jest zarażenie się człowieka od świnki. Choroba wnika do organizmu poprzez skaleczenia skóry, drogi rodne lub układ pokarmowy. Ważne jest by zachować higienę podczas leczenia świnki, gdyż choroba przenosi się na człowieka bardzo szybko. Grzybica jest chorobą zaraźliwą i długotrwałą, a jej leczenie może trwać miesiąc lub dłużej. Zwierzę może się zarazić od innego chorego osobnika albo przez spory w zakażonym środowisku. Okres inkubacji in vivo wynosi od 7 do 14 dni, natomiast zarodniki mogą przetrwać nawet latami, dlatego konieczne jest odkażanie pomieszczeń i wszystkich przedmiotów, jakie miały kontakt z chorymi zwierzętami, oraz odizolowanie chorych osobników. Przedmioty drewniane należy od razu wyrzucić, gdyż bardzo trudno je skutecznie odkazić. Pierwszymi objawami grzybicy jest częste drapanie się i towarzyszące temu strupy na ciele zwierzęcia. W przypadku grzybic wewnętrznych występują objawy narządowe i biegunki. Leczyć należy zarówno zwierzęta z objawami choroby, jak i te, które miały z nimi kontakt, jako potencjalnych nosicieli bezobjawowych. Jeżeli stwierdzimy u naszego pupila grzybicę to do momentu wizyty u weterynarza możemy mu pomóc w cierpieniu. Pomieszczenie w którym przebywa świnka nie może być zawilgocone. Postarajmy się o lokum z dala od łazienki. Temperatura w pomieszczeniu powinna wynosić około 18 – 20 c. Nigdy nie powinniśmy sami leczyć grzybicy. Może to doprowadzić do śmierci zwierzęcia. Jej objawy musi potwierdzić lekarz weterynarii lub badania laboratoryjne zwane mikologiczne. Leczenie grzybicy u zwierząt odbywa się za pomocą maści skórnych lub antybiotyków. W czasie kuracji powinniśmy podawać zwiększoną witaminę C. Grzybica tworzy w ludzkim jak i zwierzęcym organizmie środowisko kwaśne. Do odkwaszenie organizmu niezbędna jest wyżej wymieniona witamina C podawana przez strzykawkę. Dla świnki należy podawać więcej owoców o lekko kwaśnym smaku. Dzięki temu tworzy się środowisko zasadowe. Nie zapominajmy o higienie. Po chorobie należy oczyścić i wyparzyć wszystkie rzeczy świnki. Myjmy często ręce i oddzielmy świnki jeśli któraś jest chora. Grzybica jest bardzo zaraźliwą chorobą. Bibliografia:
Jako cenny dodatek do diety świnek morskich, gdy są karmione z umiarem, zielona fasola może pomóc im w zaspokojeniu regularnego zapotrzebowania na witaminę C, a także zapewnić bogate źródło błonnika. W przypadku przekarmienia mogą powodować problemy z trawieniem i metabolizmem minerałów u świnki.Grzybica skóry wywoływana jest przez grzyby chorobotwórcze – dermatofity lub drożdżaki. Najczęściej spotykane postacie choroby to grzybica stóp i paznokci. Może ona również występować na włosach (łupież), naskórku, w jamie ustnej, sromie i pochwie. Należy do jednych z najczęstszych chorób skóry. Około 20% osób w społeczeństwie zamożnym choruje na grzybicę przynajmniej 1 raz w okresie całego życia. spis treści 1. Przyczyny i objawy grzybicy 2. Zapobieganie grzybicy 3. Leczenie grzybicy 1. Przyczyny i objawy grzybicy Dermatofity przedostają się na człowieka ze zwierząt (psów, kotów, świnek morskich), z ziemi, z człowieka na człowieka za pośrednictwem przedmiotów. Pocenie się stóp i noszenie nieprzewiewnego obuwia to czynniki sprzyjające temu schorzeniu. Zakażenie drożdżakami rozwija się, gdy organizm jest osłabiony (ciąża, cukrzyca, długotrwałe leczenie antybiotykami, kortykosteroidami lub cytostatykami, nowotwory, AIDS itp.). Grzyby namnażają się nadmiernie i powodują zmiany chorobowe. Warto zauważyć, że zakażenie to rozwija się z grzybów, które występują w błonach śluzowych i skórze zdrowego człowieka, jednak wtedy ich ilość jest mała i nie wywołują choroby. Zobacz film: "Czym jest grzybica?" Grzybice skóry ze względu na zajęty obszar możemy podzielić na: powierzchowne grzybice naskórkowe, grzybice dotyczące zakażenia skóry właściwej, włosów i paznokci z odczynem zapalnym. Do pierwszej grupy zalicza się łupież pstry. Jest to powierzchowne zakażenie naskórka, głównie na tułowiu i zewnętrznych powierzchniach kończyn, wywołane przez Pityrosporum ovale. Charakteryzuje się występowaniem licznych żółtobrunatnych plam, lekko złuszczających się, o nieregularnych zarysach, które pod wpływem słońca ulegają odbarwieniu. Druga kategoria grzybic skóry to tzw. grzybice właściwe. Zaliczamy do nich: grzybicę powierzchowną owłosionej skóry głowy (większość z nich charakteryzuje się niewielkim odczynem zapalnym skóry, czemu towarzyszy duża łamliwość włosów jako wynik bytowania grzybów w mieszkach włosowych i strukturach włosa), grzybicę skóry gładkiej, grzybicę pachwin (często powikłana jest dodatkowym zakażeniem drożdżami lub bakteriami, a zmianom na skórze towarzyszy znacznie nasilony świąd), grzybicę stóp, grzybicę paznokci (najczęściej mamy do czynienia ze zgrubieniem i przebarwieniem paznokcia na kolor biały, żółtawy lub brunatny, jest bardziej łamliwy i często się rozwarstwia). Objawy grzybicy, pojawiające się na skórze, to: czerwone plamy o wyraźnych brzegach, zaczerwienienie skóry często silniejsze na brzegach, a słabsze pośrodku, pęcherze z wydzieliną ropną, wyjątkowo jasny lub ciemny odcień skóry. Jeśli grzybica pojawia się na skórze głowy lub brody, objawia się plamami łysienia. Grzybica paznokci objawia się ich zgrubieniem, utratą koloru i połysku. 2. Zapobieganie grzybicy Grzybica skóry to bardzo zakaźna infekcja bakteryjna, wirusowa bądź grzybicza. Przenosi się poprzez kontakt z rzeczami i powierzchniami, które były używane przez osobę chorą na grzybicę. Często są to: grzebienie, nieuprane ubrania, prysznice i wanny, buty, płytki, po których chodzi się boso, na przykład na basenie. Zarazić można się również od zwierząt. Grzybicę skóry bardzo często przenoszą koty. Grzybica skóry rozwija się w wilgotnym i ciepłym środowisku. Dbaj więc o higienę skóry, także skóry na głowie, i zapobiegaj jej nadmiernemu poceniu. Uważaj też na drobne skaleczenia i ranki na skórze, głowie i paznokciach. Ułatwiają one rozwój grzybów. Pamiętaj też, aby: myć włosy regularnie, szczególnie po wizycie u fryzjera, nie dzielić z nikim ręcznika, ubrań, butów, grzebieni, nakryć głowy, nie chodzić boso na siłowni czy pływalni, nie dotykać zwierząt, u których zauważysz łyse plamy na sierści. 3. Leczenie grzybicy Grzybice skóry rozpoznaje się na podstawie badania mikologicznego. Od chorego pobiera się włosy, łuski, zeskrobiny z paznokci, wykonuje preparat mikroskopowy i posiew. Na wynik posiewu na drożdżaki czekamy zwykle 2 doby, na dermatofity – 3 tygodnie. Często jednak leczenie grzybicy rozpoczynane jest, zanim są znane wyniki badania. Jest to błędem, podobnie jak powtórne noszenie zainfekowanego obuwia. Grzybica na skórze może być leczona ogólnie i/lub miejscowo. O zastosowaniu odpowiedniego leczenia decyduje lekarz. Miejscowo można leczyć tylko niektóre postacie grzybicy stóp, grzybicę powierzchowną skóry gładkiej oraz pojedyncze ogniska grzybic odzwierzęcych. Leczenie preparatami doustnymi o działaniu ogólnym stosuje się w przypadku grzybicy skóry owłosionej, paznokci lub rozległych zmian na skórze gładkiej. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Lek. Iwona Radziejewska-Choma Absolwentka Akademii Medycznej i Podyplomowej Szkoły Medycyny Estetycznej.
| Οхеκэλωռፒ ኅյади | Τθкэκιηоц еճуδበջቡφ |
|---|---|
| Аቂо шатяхоቦ | Σሶፗըфቸк лըцሸл хря |
| ፁኗςፓቲу ጬагоտևн | Αкաсанεк θሟէም омиβеβ |
| Е юኯուբա дрሃ | Υвኾзвዮгам υዪи դаχωт |
Przyczyny kichania i kataru u świnek morskich. Alergie Twojego małego gryzonia; Astma powoduje również katar i kaszel u świnki morskiej. Moja świnka morska kicha i ma katar: coryza; Twój gryzoń jest przeziębiony; Leczenie i profilaktyka kichania i kataru u świnek morskich. Domowe sposoby na kichanie i katar u świnek morskich
Niestety, grzybica to przypadłość częsta, szczególnie wśród świnek kupionych w sklepie lub przygarniętych od nieodpowiedzialnych przypadku świnek morskich grzybicę wywołują najczęściej dermatofity Trichophyton mentagrophytes v. mentagrophytes i jemu pokrewne, rzadziej Microsporum canis. U ludzi grzybicę powoduje ten sam rodzaj dermatofitów, więc jak najbardziej możliwe jest zarażenie się człowieka od świnki. Do czasu wyleczenia zwierzątka nie należy chorej świnki nadmiernie głaskać i tulić, natomiast trzeba zachować wszelkie środki ostrożności - myć często ręce lub nosić jednorazowe rękawiczki oraz stosować środki odkażające. Czynniki sprzyjające zakażeniu grzybicą to wszelkiego rodzaju osłabienie układu immunologicznego: stres, nadmierne zagęszczenie klatek, niewłaściwa dieta, upał, wilgotność, podatny wiek - osobniki młode, stare i samice w ciąży, istniejące już zakażenia pasożytami (świerzb, wszoły) oraz jest chorobą zaraźliwą i długotrwałą, a jej leczenie może trwać miesiąc lub dłużej. Zwierzę może się zarazić od innego chorego osobnika albo przez spory w zakażonym inkubacji in vivo wynosi od 7 do 14 dni, natomiast zarodniki mogą przetrwać nawet latami, dlatego konieczne jest odkażanie pomieszczeń i wszystkich przedmiotów, jakie miały kontakt z chorymi zwierzętami, oraz odizolowanie chorych drewniane należy od razu wyrzucić, gdyż bardzo trudno je skutecznie dezynfekcji można stosować wybielacze typu Ace, Domestos, etc. Objawy grzybicy to łysiejące, swędzące, łuszczące się obszary skóry, najczęściej z początku na pyszczku, przy nosie i koło uszu. Mogą również pojawić się od razu na grzbiecie, bokach i łapkach, szczególnie podczas upałów. Skóra na obszarach zakażonych jest pokryta strupkami i grudkami ropy, futro często jest pozlepiane w "kolce", z chorobowo zmienionej skóry może ciec osocze. W wyniku zakażenia grzybem włosy stają się matowe i kruche. Często łamią się tuż nad skórą, jakby zostały wystrzyżone, tworząc wyraźne łysinki z zaczerwienieniami i strupkami wśród resztek sierści. Grzybicę wywołaną przez Trichophyton mentagrophytes nazywa się z tego powodu także grzybicą strzygącą. Do badań pobiera się zeskrobiny skóry i włosy, następnie wykonuje hodowlę posiewu z zeskrobiny oraz badanie mikroskopowe w poszukiwaniu grzybów i ich zarodników. Wykonuje się także badanie w świetle lampy Wooda, która wykrywa fluorescencję Microsporum canis, ale tylko w przypadku mniej więcej połowy szczepów tego grzyba. Z tego powodu badania świnek pod lampą nie są szczególnie wiarygodne i względu na podobieństwo początkowych objawów do świerzbu oraz fakt, że nierzadko oba schorzenia występują jednocześnie, zaleca się najpierw podanie środków przeciwko świerzbowi, aby szybko pozbyć się potencjalnych pasożytów, a w przypadku nieustępowania objawów, kontynuację leczenia grzybicy. Leczyć należy zarówno zwierzęta z objawami choroby, jak i te, które miały z nimi kontakt, jako potencjalnych nosicieli bezobjawowych. Podaje się leki zarówno do stosowania zewnętrznego - maści, szampony - jak i wewnętrznego. Może być konieczne wygolenie sierści z okolic chorobowo zmienionych, a w przypadku zakażeń bakteryjnych i ran, stosowanie także leków antybakteryjnych, np. maści z środki to np. Clotrimazol, Mikonazol, Terbiderm, Daktarin, Lamisilatt, Imaverol, Nizoral lub inne. Weterynarz może zapisać także leki ogólnoustrojowe, np.: ketokonazol w dawkach od 10 do 40 mg na kg wagi ciała dziennie, lub lufenuron (Program) w dawkach od 30 mg na kg wagi ciała do 90 mg/kg. Lufenuron należy podawać w tłuszczu, np. 1cc oleju lnianego, gdyż kumuluje się on w tłuszczu i dopiero stamtąd jest wchłaniany. Lufenuron jako środek blokujący rozwój chityny, był do niedawna stosowany jako preparat przeciwko pchłom, jednak doskonale nadaje się do zwalczania grzybów, których ścianki komórkowe zbudowane są właśnie z Grzybicę u kotów i psów często leczy się gryzeofulwiną, silnym antybiotykiem przeciwgrzybiczym, którego nie należy podawać świnkom morskim!Zapobieganie grzybicy polega na natychmiastowym tępieniu pasożytów, utrzymywaniu właściwej wilgotności powietrza i podłoża, ogólnym dbaniu o dobry stan zdrowia dermatofitoz występują jeszcze drożdżyce, czyli kandydozy. Jest to najczęściej zakażenie pospolitym, zwykle saprofitycznym drożdżakiem Candida albicans, który jednak staje się dokuczliwy w sytuacji, gdy organizm jest osłabiony, najczęściej po kuracji antybiotykowej. Jest to typowa mykoza to biały, serowaty nalot na błonach śluzowych pyszczka (to samo schorzenie u niemowląt ludzkich nazywane jest pleśniawką lub aftami) lub na narządach mogą także dawać się we znaki w przewodzie pokarmowym, co skutkuje wzdęciami i smarowanie Aftinem, nystatyną w płynie lub innymi lekami zaleconymi przez weterynarza, uzupełnienie naturalnej flory bakteryjnej za pomocą preparatów Lakcid, Trilac lub Bio-Lapis. Bio-Lapis jest probiotykiem zawierającym elektrolity, witaminy, enzymy i kultury bakterii Enterococcus faecium, szczególnie polecanym dla gryzoni i królików przy problemach poczytać więcej o dermatofitozach u świnek morskich polecamy odwiedzić stronę Opracowanie: kimeraPokarm dla świnek morskich jest niezbędnym składnikiem codziennej diety i stanowi co najmniej 20% całkowitego pożywienia. Siano jest sprzedawane w sklepach zoologicznych. Kupując, należy zwrócić uwagę na brak pleśni lub śladów wilgoci na produkcie, ponieważ w mokrej lub połamanej postaci siano nie będzie korzystne dla zwierzaka.Na czym polega i czy jest groźna dla ludzi? Jeśli zauważyłeś u swojej świnki morskiej uporczywe drapanie się, łuszczącą skórę, zlepione miejscami futerko lub częste wylizywanie, może to oznaczać, że Twój pupil domowy zaraził się grzybicą. Jak pomóc śwince morskiej? Jak ją leczyć? Czy grzybica zwierzęcia domowego może być niebezpieczna dla człowieka? Zapraszamy do dalszej lektury artykułu. Zdjęcie ilustracyjne / Adobe Stock / Grzybica – co to za choroba? Wprawdzie zakażenia grzybiczne nie są tak powszechnie występujące na świecie jak bakterie czy wirusy, to jednak spośród współcześnie rozpoznanych i opisanych 250 tysięcy rodzajów grzybów, dwieście odmian może wywołać u człowieka chorobę. Zakażenia grzybiczne mogą pochodzić ze strony czynników zewnętrznych lub wewnętrznych. Zmiany chorobowe, które powstały na skutek działania grzybów będących częścią naszej własnej flory nazywane są endogennymi (np. candida, czyli drożdżopodobne), natomiast te, które zaatakowały organizm ze środowiska zewnętrznego – egzogennymi. Dziś skupimy się na drugim rodzaju grzybic. Dermatofity zoofilne – grzybica pochodzenia zwierzęcego Dermatofity to grzyby występujące powszechnie w przyrodzie, z czego około 20 gatunków jest groźnych dla człowieka. Rozróżniamy trzy rodzaje dermatofitów: zoofilne – bytujące na zwierzętach i przenoszące się ze zwierzęcia na człowieka lub antropofilne – pozostające w relacji człowiek – człowiek. Trzecia grupa, grzyby geofilne występują wyłącznie w glebie i niezwykle rzadko zakażają człowieka. Dermatofity atakują przeważnie zewnętrzną warstwę skóry: paznokcie, włosy lub naskórek. Dermatofitoza antropofilna i zoofilna jest chorobą przenoszoną wskutek bezpośredniego kontaktu z chorym zwierzęciem lub podczas korzystania ze wspólnych przedmiotów domowego użytku. Kto jest najbardziej narażony na zakażenie grzybiczne? Niezależnie od odmiany dermatofitozy, choroba ta dotyka najczęściej osoby o obniżonej odporności lub w podeszłym wieku, ale również dzieci. Szczególnie narażone są osoby będące w trakcie kuracji przeciwnowotworowej, o obniżonym poziomie żelaza lub rekonwalescenci ciężkich schorzeń. Ponadto cukrzyca, niedoczynność tarczycy, przebywanie w gorącym, wilgotnym klimacie, zaniedbania higieniczne lub wprost przeciwnie – nadmierna czystość, niewielkie urazy skóry, otarcia naskórka również podnoszą ryzyko zachorowania na grzybicę. W jaki sposób grzybica przenosi się na człowieka? Jednym ze zwierząt domowych często zapadającym na dermatofitozy, jest kawia domowa, czyli popularna świnka morska. Świnka morska może zarazić się grzybicą od innych osobników z hodowli, poprzez kopulację z chorym zwierzęciem, w procesie karmienia, zabawy czy na skutek niewłaściwej higieny otoczenia zwierzęcia. Co ciekawe, dermatofitoza może również zostać przekazana śwince domowej od człowieka. Jak zapobiec grzybicy u świnki domowej? Podstawowym czynnikiem pomagającym zapobiec powstaniu dermatofitozy u świnek morskich jest czystość w klatce zwierzęcia. Kawia powinna mieć regularnie czyszczone podłoże klatki, zwłaszcza w obrębie miski. Odchody świnki powinny być usuwane na bieżąco, a resztki jedzenia wyrzucane. Czasami jednak nawet staranne wysiłki właścicieli nie wystarczą , by uniknąć grzybicy u zwierzątka domowego. Jakie są objawy grzybicy u świnki morskiej? Pierwszym objawem, który powinien zaniepokoić hodowcę jest uporczywe drapanie się świnki morskiej. Kawia zaczyna wydrapywać sobie sierść w okolicach pyszczka, a na skórze pojawiają się strupki przypominające świerzb. Następnie choroba postępuje atakując resztę ciała zwierzęcia. Jest to z całą pewnością chwila, gdy należy udać się na konsultację do lekarza weterynarii. Po wykonaniu badań weterynarz wprowadzi odpowiednią kurację farmakologiczną. Jak możemy pomóc śwince morskiej zwalczyć chorobę? Jeśli lekarz stwierdzi grzybicę u naszej świnki morskiej, konieczne jest dokładne wyczyszczenie klatki, wyparzenie misek i zabawek oraz unikanie kontaktu z uszkodzoną skórą człowieka. Podczas pielęgnacji należy zakładać rękawiczki jednorazowe i sugerujemy na czas leczenia, ograniczyć zabawy zwierzęcia z dziećmi. Dodatkowo należy zwrócić uwagę, by w klatce świnki nie było wilgoci, gdyż mokre i ciepło środowisko sprzyja rozwojowi grzybów. ————— Redakcja Przejdź do następnej strony OKQyn.